She’s weaving
a pattern of thoughts
in the
darkest corner of universe,
blending
straws with gras and clay,
catching a
shadow underneath the waterfalls,
Pulsations,
dewdrops
upon dusty bowls,
whistling as
birds are supposed to do –
an Emeraldgreen
silk blouse
I’m repeating
the pattern without thinking twice,
thinking
twice,
and leaving when day turns into night
Ze weeft patronen van gedachten
In het donkerste
hoek van universum,
mengt gras met
rietjes en klei,
vangt een schaduw
onderaan het waterval,
Pulserend,
druppels van dauw
langs stoffige schalen
fluitend zoals vogels
hoort te luiden
een Smaragdgroene
zijdenblouse,
ik herhaal de
patroon zonder na te denken,
ik denk na en
verdwijn wanneer de dag transformeert in nacht
Hon väver ett
mönster av tankar
i universums
mörkaste vrå
blandar halmstrån
med gräs och lera,
fångar en skugga
under vattenfallet
Pulserar,
daggdroppar på
dammiga skålar
visslar som
fåglar bör
en smaragdgrön
blus
jag upprepar
mönstret utan att stanna upp
stannar upp och
förvandlas när dag blir till natt
Lei tesse una sagoma di pensieri
nel angolo più scuro del universo,
mescola fieno con erba e fango,
catturando un'ombra sotto la cascata
Tremando,
guazza sui scodelle polverose
fischiano come dovrebbero gli uccelli
una camicetta di verdesmeraldo
io ripeto la storia senza fermarmi
mi fermo e trasformerò quando il giorno divenne notte
ฟรประภา
Geen opmerkingen:
Een reactie posten